(English text below)

Al sinds ik een prille tiener was, had ik iets met ringen. Toen wel op een eigenaardige manier: ik droeg er geen! Want ik wou mijn eerste ring krijgen van mijn lief. ‘t Heeft even geduurd eer dat lief er aan kwam. Maar op mijn eenentwintigste (1977) kwam het er dan toch van: een sober zilveren ringetje (het derde van links).

Ik draag het nog steeds, want het lief van toen is nu haast dertig jaar mijn man.

Die ring is niet meer van mijn vingers geweest. Net zo min als die andere ringen aan mijn linkerhand. Van links naar rechts: mijn trouwring (1980), een wit gouden ring gekregen van mijn ouders bij mijn eenentwintigste verjaardag, dan dus mijn allereerste ring.

En de laatste is een zilveren handgemaakte ring die ik ooit in Stockholm kocht ergens in de jaren tachtig. Ik was er op bezoek bij een vriendin. Door een aantal misverstanden moest ik er nog een aantal dagen alleen blijven voor mijn terugvlucht naar huis. Ik was zot van al het moois dat in Stockholm was te zien. Deze ring kocht ik in een soort van kunstenaarscollectief. Ik was zo trots op mezelf, dat ik die dagen alleen goed had doorgebracht.

Aan mijn rechterhand draag ik deze gouden ring:

Het is een cadeau van al onze vrienden ter gelegenheid van onze vijfentwintigste trouwverjaardag. De ring is ontworpen en gemaakt door vriendin/edelsmid Ingrid Adriaenssens. Ze liet zich inspireren door mijn persoon: een open iemand met ronde vormen.

Tegenwoordig maak ik ze soms zelf en ik koop er ook vaak eentje. ‘k Vind het heel leuk om een opvallende ring te dragen bij een voor de rest sobere outfit. Soms heb ik wel zin om een verzameling textielringen op te zetten, maar waar eindigt dat dan weer )

Hier zijn een paar van mijn recentste aanwinsten. De meesten zijn handgemaakt.

Van links naar rechts en van boven naar onder:

1. Karlita – 2. Fleurfatale – 3. zelfgemaakt op een workshop bij Zahia – 4. De Handfabriek – 5. zelfgemaakt – 6. Nanouke – 7. gekocht bij De Wereld van Oz – 8. gemaakt op een workshop bij De Wereld van Oz – 9. mijn nieuwste ringontwerp.

Since I was a teenager, I have something with rings. In a strange way though: I did not wear one! I wanted to save this place on my fingers for a ring I got from a boyfriend. And yes, when I was almost 21 I met my husband and he offered me a small silver ring (the third from the left on the first picture).  The other rings on that picture are also symbolic: my wedding ring, a white gold ring I got from my parents when I became 21, and  a ring I offered myself when I was alone in Stockholm on a city trip long ago.

The golden ring on the second picture is a present from our friends on our 25th wedding anniversary. The ring was designed and made by our friend Ingrid Adriaenssens. She let her inspire by my person: an open mind and round forms.

And lately, I’m again into rings. I love to wear a tsriking ring combined with a simple outfit. You can click on the names under the picture to see where the rings come from. Some of them I made myself (nrs 3, 5, 8 and 9). Only one of the whole lot is not handmade (nr. 7).

And this is my latest ring design. I made these flowerrings before, but now I added some semi-precious beads. You can find this ring here in my Etsy-shop.

Enjoy your weekend! In Belgium it’s a long weekend, Monday is bank holiday!

(English text below)

Wat een zalig weekend ligt er achter mij.

Jullie weten dat ik verliefd ben op Gent, de stad waar ik woon. Maar nu was het er toch wel uitzonderlijk mooi. Midden het historische centrum (Graslei, Koornlei) lag het vol oude platbodems …

Hierbij  foto’s. Ze zijn  niet van mij, maar van Anne Temmerman, een fotografe die ik leerde kennen via Sjamma en mijn creatieve uitstapjes.

De Graslei overdag:

En bij nacht:

En ook dit is Gent. Elke vrijdag, zaterdag en zondag is er de rommelmarkt bij Sint Jacobs (Beverhoutplein). Deze foto is ook van Anne. Ze gebruikte het truitje van de zoekende klant als inspiratie voor een eigen breiwerk. Zo zie je maar dat inspiratie om elke straathoek schuilt.

En het was ook mijn verjaardag. Het was heerlijk aperitieven in onze stadstuin:

De cadeautjes waren om van te snoepen: veel lekkers, een bijzonder mooi boek dat mij zal inspireren om verder te werken aan mijn African Diva’s collectie. En dit goedgevonden grappige ding: een mooie glazen doos vol sesamzaadjes … met binnenin een paar echte mooie kralen verstopt.

You know that I love the city I live in. Gent is just beautiful. And this was certainly the case last weekend. It was full of old wooden sailing boats in the historical centre (see the first two pictures, made by a friend of mine Anne Temmerman). Anne also made the third picture: a snapshot taken on the weekly flea market only 3 minutes walk from where I live.

And as it was my birthday, I invited some friends to take an aperitif in my garden. Great! Look at one of the funny presents I got: a lovely glass jar with, at first sight only sesame seeds. But look closer: my friend hided some really beautiful beads inside. I took the pictures of the glass jar on a beautiful book I got from another friend: it’s full of pictures of ethnic jewellery…what a source of inspiration!

(English text below)

Dat zoonlief hier inmiddels de foto’s maakt, vertelde ik al. Dat deed hij ook de voorbije dagen, maar de foto’s zijn niet allemaal geschikt voor Etsy. Ik moet er rekening mee houden dat het beeld herleid wordt tot een vierkant en  dat je heel goed het juweel moet zien.

Maar ik vind de foto’s wel heel mooi en toon er graag een paar. Ik heb ze compleet onbewerkt gelaten.

Mijn inmiddels gekende ringen:

Een bloemenbroche, allemaal gehaakte oogjes met hier een daar een meeldraadje tussen. Die had ik al lang liggen, maar pas tegen de vorige tentoonstelling is ze afgewerkt geraakt.

Een halssnoer, bestaande uit allemaal losse golvende schijven met binnenin wat oogjes in bijpassende kleur.

En één van de broches met vilt en haakwerk.

I told you beforte that my son makes the photos nowadays. But theyr’re not always fir for Etsy. As I have to reckon with the fact that they will be reduced to a square and, also very important, that they have to show a very realistic image of my jewellery.

But I love these pictures so much, that I want to show them anyway.

(English text below)

Gedurende de weken die een tentoonstelling voorafgaan, komt er altijd een moment dat ik mijn collectie wil afronden en mij meer bezighoud met praktische dingen (hoe presenteer ik de juwelen?, welke hapjes zal ik maken voor de receptie?, …). Maar echt volledig haakloos door het leven gaan, dat zit er toch niet in.  Ik zoek dan iets eenvoudigs, wat achteraf dan toch weer geslaagd blijkt.

Zoals deze reeks snoeren bij voorbeeld. Kleurtjes bij mekaar zoeken, en oogjes haken. Ze zijn op onregelmatige plekken in mekaar gehaakt, om zo wat volume te creëren. Ik gebruikte ook rood koperen en jade ringetjes, dat kan je beter zien op de detailfoto’s op de site.

Klik hier om alle  foto’s van deze reeks te zien op de fotopagina van mijn website.

When I’m preparing an exhibition, there is always a moment that I (temporarily!) close my collection. Then is the time to wonder how I will present the jewels, what snacks I will prepare for the opening, … But spending days without crocheting is not possible Then I start something simple as this series. It’s all about corcheted ‘eyes ‘ hooked one in another as to make some volume.

Click here, to see all the pictures of this series of necklaces on the photopage of my website.

(English text below)

Het artikel waar die foto van het vorige blogbericht was voor bedoeld, staat nu online. Hier klikken en dan kom je op de betreffende pagina van Kimbuktu’s site.

I told you in the previous blogpost that Kym of Kimbuktu was planning to write a post on me in her series ‘New Artisan Spotlight’. Well, it is online now. By clicking here, you come immediately on the article.

(English text below)

Sinds zoonlief een nieuw fototoestel heeft gekocht, loopt het hier wat vlotter om foto’s te maken. We hebben een deal: hij krijgt extra zakgeld voor de opdrachten die ik hem geef.

Eergisteren is hij aan de slag gegaan om een foto van mij te maken. Kym van Kimbuktu wil een blogbericht aan mij wijden en vroeg een foto van mij en/of mijn studio.

Ik voel me toch wel onwennig bij het woordgebruik over de ruimte waar jullie en ik creatief bezig zijn. Ik noem het gewoonlijk ‘mijn kamer’ of ‘boven’. Maar het is ook wel de naam ‘atelier’ of ‘studio’ waardig, alhoewel ik die naamgeving eerder associeer met ‘echte’ artiesten. Het is echt een mooie grote ruimte met veel daglicht.

Oordeel zelf maar:

En ik heb er ook wel veel plaats voor boeken. Mijn nieuwste aanwinsten stel ik altijd tentoon. De laatste is een boek van Tricia Guild over inspiratie, met een heerlijke titel ‘Passie’! (nu te koop in De Slegte) ‘Rien de grand ne s’est accompli sans passion’.

Since my DS bought a new camera, in terms of picture-making, life has become easier. I give him extra pocket money for the pictures he makes for me.

Kym of Kimbuktu asked me for a photo of me/my studio. She wants to write something on me on her blog.

I feel a bit uncomfortable as to giving my workplace a name. I usually call it ‘my room’ or ‘upstairs’. But I must say, I’m very lucky. I have a spacious room with lots of daylight. So it deserves the name ‘Studio’ or ‘atelier’).

How do you call your workspace?

(English text below)

Dit was een wijze vraag. Kan je niet iets moois maken voor onze dochter die 16 wordt? Maar het moet tegen een stootje kunnen! Want ze gaat paardrijden en let er dan niet zo op welke kleren ze aanheeft. Ze houdt van de natuur. Haar lievelingskleuren zijn bruin en kaki en alles wat in die buurt ligt. En ze houdt van hout en pluimen en zo.

Ik heb een lang snoer gehaakt dat helemaal aan mekaar is gehaakt, dus behoorlijk sterk. En het kan gewassen worden. Verder zijn er een paar houten kralen in verwerkt en twee hele mooie zaden (waar ik jammer noch naam noch afkomst van ken – het enige wat ik er kan van zeggen is dat ik ze in Brussel kocht).

De dochter in kwestie wou uiteindelijk toch liever een ander verjaardagscadeau – het was ook zo afgesproken met de ouders dat dochterlief het niet persé hoefde te kiezen. Vond ik niet zo erg. Het was uiteindelijk een mooie aanzet tot inspiratie.

En ik gebruikte het snoer ook voor mijn nieuwe cadeauverpakkinglabels (met dank aan Fleurfatale) :

This was a lovely question. Could you please make something for our daughter’s sixteenth birthday? But it has to be strong and not too delicate. Cause she loves horseriding and doesn’t think of changing clothes before doing so. She loves nature. Her favourite colours are brown and kaki and all what lies in this colour palette. And she likes wood and feathers.

So I made this long necklace. All crocheted together, which makes it strong I guess. And I added some lovely wooden beads and two seedpods (of which I don’t know the name, sorry).

In the end the daughter preferred receiving another birthday present, which I perfectly understood and which we also agreed upon beforehand.

But it was a ver fine challenge and inspiration source. I also used it for my new giftpackinglabels (designed by Fleurfatale!).

(English text below)

Een vreemde eend in de bijt … zo voel ik me wel eens op kantoor. Een beetje buiten het grijze, een beetje buiten de mainstream is al voldoende om er een ‘speciale’ te zijn. Niet erg, voelt wel ok.

Het haken en creatief bezig zijn, brengt me trouwens helemaal in evenwicht.

En ook dat kan inspiratie zijn.

Ik kreeg het volgende zotte idee:

‘t Is echt wel een klein snoertje, kijk maar:

‘Een vreemde eend in de bijt’, the title of this blogpost is a Dutch expression. Translated literally, it means ‘ a strange duck in the hole’. Meaning someone who does not really fit in her/his neighbourhood. The dictionary translates is as: an intruder. But for me it doesn’t feel necessarily negative. It feels like someone has personility and dares to be her/himself …

I used this expression to illustrate how I sometimes feel at work. Not really fitting in the mainstream. but that’s ok, I have my crochetwork to bring me in perfect balance

And I had this funny idea to combine my two worlds in this charming duck.  What do you think? The little necklace is really very small, as you can see on the picture.