Deze namiddag had ik een halve dag vrij. Tijd om sintverwennerijen in huis te halen (en te verstoppen – ja, ook mijn tieners zetten nog hun schoentje) en ook om een paar foto’s te nemen. Klaar daglicht was er niet (hele namiddag zwaar bewolkt en regen), ik heb dus mijn foto’s onder het dakraam genomen, met flitslicht. En ik heb ze een beetje gephotoshopt (clearness).

Hierbij dus wat fotootjes om jullie te verleiden (tenminste toch een poging tot ) om eens af te zakken naar Sjamma nu zaterdag. Alle spulletjes zijn gemaakt met de fijne zijden stoffen die in Sjamma aan de meter te koop zijn. En ook het kokosknoopje (slotje) komt uit de winkel.

Ik vernam ondertussen  dat er op de cadeaubeurs van Sjamma ook nog iemand  zal  staan met vilten spullen.

Op de blog van Atelier Plano (zie blogroll hiernaast rechts) lees je in het bericht van vandaag wat zij zoal meebrengt naar Sjamma.

En ook nog deze losse berichtjes :

Van een goeie kennis die deze blog trouw volgt, vernam ik dat er nu zaterdag in De Standaard een bon zal zitten om gratis naar de Alechinsky tentoonstelling in Brussel te gaan. Een voorproefje van deze tentoonstelling is te vinden op de website van het VRT-nieuws, doorklikken naar ‘mediatheek’, in de rechterkolom staan de fotoreeksen, eentje daarvan toont een twintigtal schilderijen die nu in Brussel hangen.   

Vandaag gezien in De Banier : de lumbang-zaden (zie bericht van 18 juni 2007)  in allerlei kleurtjes.

‘t Is zo ver… cadeautjes! Veel druk en opgeklopte feeststemming, maar als het dan toch moet, waarom er niet zelf plezier aan beleven en gaan winkelen buiten het gewone circuit.

Nu zaterdag is er in Sjamma een kleine cadeaubeurs. Er is natuurlijk ons aanbod zoals gewoonlijk. Daarnaast hebben we ook een aantal mensen uitgenodigd die op één of andere manier verwant zijn met Sjamma.

Isabelle, vrijwilligster, is reeds een hele tijd bezig met handgeschept papier (recyclage) en maakt daar dan verder de mooiste kaartjes, boekjes en andere hebbedingetjes mee. Ik zag haar werk afgelopen weekend op de Bazar van de Steinerschool : er zit zeker iets origineels tussen (en het is zeer betaalbaar).

Atelier Plano was er vorig jaar ook al. Ik weet dat ze in de weer is geweest met de hennepstoffen uit Vietnam. Ik heb het resultaat nog niet gezien, maar ‘t zal zeker de moeite zijn. Gerda is ook boekbindster, en papierfreak….ze maakt mooie dozen en schalen. Ze heeft voor Sjamma o.a. de nieuwe presentatie van de juwelen ontworpen en uitgewerkt. Eindelijk wat orde in onze hoeveelheid haslssnoeren uit de hele wereld.

Rita , ook een vrijwilligster, staat er met handgesponnen wol, vilt en patchwork van Sjamma-stoffen. Zij is ook diegene die voor mij zijde aan het spinnen is. De rode zagen jullie al. De zwarte krijg ik zaterdag. Zwarte zijden cordonnet kan ik zeer moeilijk vinden, dus deze handgesponnen zijde is erg welkom.

Er is een stand met het strowerk uit Kongo, er zijn Indische juwelen. En er is ook één en ander van Soie Belle.

En ik ben de afgelopen weken ook in de weer geweest met de zijden stoffen uit de winkel. ‘t Was weer heel leuk om daar mee bezig te zijn. Dat ligt me wel : binnen een bepaalde berperking mijn creativiteit uitwerken. Er zijn verschillende soorten halssnoeren en speldjes. Van één soort snoer zit hierbij een foto. Van de andere  ‘uitvindingen’ is er nog geen foto. Ik zal mij wat beter moeten organiseren om foto’s te nemen. Als ik thuis kom van mijn werk is er niet meer voldoende daglicht, en ik neem mijn foto’s liefst buiten. Ik zou ze dus in het weekend moeten nemen, maar daar heb ik niet aan gedacht.

Sjamma is in de Dampoortstraat 23, Gent. De beurs is nu zaterdag van 11uur tot 18uur. Ik zal er zelf zijn vanaf 15u30 (de rest van de tijd word mijn kraam bevrouwd door Atelier Plano).

Misschien tot dan!

Deze morgen naar Lokeren gespoord. Vanuit Gent Dampoort, met een weekendbiljet, zeer goed te doen. ‘t Was trouwens een leuk treinritje : allemaal jonge kindjes die met mama of oma op weg waren naar Antwerpen om de Sint te verwelkomen.

De bestemming van mijn trip was de winkel van Soie Belle (zie bericht van 23 september 2007). De winkel ligt trouwens op een paar minuten stappen van het station.

Op weg er naartoe passeerde ik een interieurzaak waar aan de gevel een steen hing met volgende tekst (toch min of meer, ben niet meer echt zeker van de precieze woorden) : “hier worden dromen warm gehouden om ze te delen”. De eerste keer ooit dat ik in Lokeren van de trein stap, en ‘t zat al direct goed.

Katleen heeft een prachtige winkel. Steek zeker de straat eens over om ook naar de gevel te kijken, zo charmant. En binnenin is het net ‘als in een boekje’ : de etalage, elke hoek, elk rek ,… allemaal heel smaakvol en gezellig. Ik heb er zeker een uur rondgelopen en toen ik naar buiten ging zag ik plots nog dingen die ik ervoor niet had opgemerkt. Voor wie op zoek is naar een hele mooie handgemaakte sjaal (wol met vilten details b.v.), een vilten hoed, zilveren ringen en halssnoeren, handtasjes, …. een bezoekje meer dan waard.

Er zijn ook boekjes van een van de trouwe lezeressen van deze blog. Zij had de winkel ontdekt via mijn bericht van september jl. Het is net als in de Nokia-slogan : connecting people! De boekjes vielen mij op omdat ze zo kleurrijk zijn (papier of leren band). Wat mij ook hier aantrekt : een geslaagde hedendaagse toepassing van een oude techniek.

En ja, op één van de legsels in de etalagekast is er nu een veerle-hoekje….. Het etaleren was weer leuk om te zien : Katleen op zoek naar houten doosjes, bobijnen, een textielstempel… uit haar winkel om de sier(dr)aden tot hun recht te laten komen.

Damn! Neen, er gaat mij niets tegen waarvoor een vloekje wat korte opluchting zou brengen.

Damn is de naam van een tijdschrift , ‘ a magazine on contemporary culture’. Tof boekje. Ik kende het helemaal niet, ben ook niet thuis in de werld van de glossy lifestyle magazines.

Het was de schoonmoeder van mijn gastvrouw van vorige zondag die me bij haar riep om mijn aandacht te vestigen op een artikel over de ‘Icelandic Love Corporation’. Drie jonge Ijslandse vrouwen, met de mooie namen Eirun, Joni en Sigrun – alweer vrouwen dus! – die zich volop uitleven in allerlei theatrale projecten.

De reden dat men vond dat ik dat perse moest zien, waren de foto’s waar o.a. Björk monumentale gehaakte kleren droeg van dit trio. Ben ondertussen ook al eens gaan neuzen op hun website : fantastisch. Er zit zoveel durf en creativiteit in. En wat mij zo bijzonder blij maakt : eindelijk eens hedendaagse toepassingen van haakwerk! Hoera! (ik reken mijn eigen werk ook wel bij to hedendaagse interpretatie van deze traditionele techniek).

Echt eens gaan kijken dus. De gehaakte kostumes van Björk staat hier, maar ook de rest van hun werk is de moeite om eens te bekijken.

Tot afgelopen zondag had ik nog nooit van een zwangerschapsbel gehoord, laat staan gezien. Een Mexicaanse bola, dat juweel dus, is een hanger met een belletje in, dat aan een lang halssnoer hangt. Het belletje hangt zo ter hoogte van de navel op een zwangere buik. De baby zou het zachte gerinkel horen. Na de bevalling wordt datzelfde belletje in de wieg gehangen.

Zowel op het rode halssnoer (bericht van 21 oktober 2007) als op het lange snoer uit het bericht van 23 juni 2007  kreeg ik de voorbije dagen dezelfde reactie : heel leuk als zwangerschapsjuweel. Zo had ik het zelf niet bekeken, maar wel een mooie benadering.

Het verhaal van deze bola werd mij verteld door een pril zwangere lieve collega. De aanleiding was een babbel over een echt tof project waar zij had over gehoord : De Handfabriek. Een tiental creatieve mama’s uit het Antwerpse hebben de handen in mekaar geslaan en deze ‘winkel’ opgericht. Elk werkt thuis aan z’n eigen spullen, samen runnen ze de thuisverkopen. Het zijn allemaal handgemaakte spullen, vooral meisjesdingen. Echt mijn ding, zowel het idee als de aangeboden producten. Ook al ben ik geen mama met jonge kinderen, … ik ga over twee weken toch eens mee naar zo’n thuisverkoop. Op de website vind je een mooi fotoalbum. In de rubriek ‘pers’ vind je wat knipsels die meer uitleg geven . Alweer een groepje van vrouwen die dromen waar maken. 

Iets anders. Deze namiddag Pierre Alechinsky zelf aan het woord gehoord op Radio 1. “En général, un artiste travaille jusquà la fin” . Volgens de recensent die de tentoonstelling reeds bezocht, kom je er blij en fit buiten, omdat je het voelt dat hij geen getormenteerd artist is. Alechinsky vertelde over zichzelf dat hij een lastig kind was. Daarom werd hij naar een Decroly-school gestuurd, het modernste dat er toen was. Elke week een namiddag in het drukatelier mogen bezig zijn, heeft zijn leven getekend. 

En nog iets helemaal anders. Een vriendin, die reeds anderhalf jaar een snoer van mij heeft en dat ook regelmatig draagt, heeft het gewassen. In een gazen zakje, de wasmachine op wolwas, beetje zeep, plat laten drogen op een handdoek… Operatie geslaagd, het ziet er weer als nieuw uit.

De tenstoonstelling van gisterennamiddag is al helemaal opgeruimd, zowel mijn eigen spullen als het huis van mijn gastheer en -vrouw.We (Ann en Mik en ik) hebben genoten. Er is veel volk over de vloer geweest, bewondering geoogst, nieuwe mensen leren kennen, leuke babbels gedaan…. De wereld was er weer klein, mensen die mekaar kenden van andere milieus of van vroeger. En ik kon de vrouw van het rode halssnoer (bericht van 21 oktober 07) voorstellen aan de man die recht uit de Chinese zijdespinnerij de rode zijde (bericht van 14 juli 07) had meegebracht die is verwerkt in haar halssnoer.

En opnieuw was er een halssnoer dat voor velen de favoriet was : het snoer met de lumbang-zaden uit het bericht van  18 juni 2007.

Waar ik opnieuw plezier heb aan beleefd, is het omtovereren van iemands leefruimte in een tetoonstellingsruimte. ‘t Is echt leuk werken met de meubeltjes, vazen, tafels , … die in het huis aan wezig zijn. 

Het opstellen neemt zo’n twee uur in beslag, alles weer afbreken duurt hoop en al een kwartiertje.

Hierbij een paar sfeerbeelden van gisterennamiddag. De rest komt op de website, die er nog steeds niet is….maar nu zal het echt niet lang meer duren. Ik moet vooral nog een pak tijd vinden om mijn foto’s van de voorbije drie jaar te ordenen en ze in te voegen.

En ik werd ook weer ‘ondervraagd’ over mijn motto ‘ne vous installez pas’. Eén van de volgende dagen zal ik er eens over bloggen. Jullie hebben nu al lang genoeg gewacht op een woordje uitleg

Een duik in mijn geheugen : een soepstalletje in de Kew Gardens in London, 1980. Gewoon de naam van een soep : ‘a bit of everything soup’.

Om maar te zeggen dat hier een aantal losse berichten volgen.

Via Ingrid het indrukkende vouwwerk van Tine De Ruysser leren kennen. Nog niet in het echt gezien, maar het ziet er fenomenaal uit.

Zahia heeft een nieuwe rubriek op haar website : interessante boeken over kralen, juwelen, etnografie… met een directe link naar de internetboekenwinkel Amazon. Ik moet mij hier al geweldig inhouden om niet aan het internetshoppen te gaan… nog even wachten op mijn eindejaarspremie.

Achter de spiegelbeelden , een reizende tentoonstelling rond sterke vrouwen uit het Zuiden. De ondertitel van de tentoonstelling luidt “(h)erkennen van de creativiteit van ondernemende vrouwen in het Zuiden. Portretten die alle zintuigen prikkelen en hoofd en hart niet onberoerd laten”. Op 11 november ll. was de tentoonstelling te zien op de Vrouwendag in de Vooruit. Nu  – van 13 november tot en met 23 november 2007 – in de Bank van de Arbeid (hoekje Volderstraat – Kalandestraat in Gent – waar het Wereldcentrum ook is gehuisvest)  tussen 10u en 17u. Gesloten op maandag. De toegang is gratis. Alle info op de website, waar je ook een aantal verhalen kan lezen .

Deze voormiddag ben ik er eens gaan rondwandelen. ‘Women are heroes’ (slogan van een campagne van Artsen Zonder Grenzen). Onze zussen uit het Zuiden wiens verhaal je kan lezen en beluisteren op de tentoonstelling, zijn dat zeker!

De voorbije dagen al een paar treinstations van binnenuit gezien : Gent Sint Pieters, Gent Dampoort, Antwerpen Centraal, Berchem, Leuven,… En ze hangt overal : de affiche die de grote retrospectieve tentoonstelling van Pierre Alechinsky aankondigt.

Ze loopt van 23 november 2007 tot en met 30 maart 2008 in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België. Deze ‘grote Belg’ wordt tachtig, vandaar.

Een paar jaren geleden was er in het Provinciaal Museum voor Moderne Kunst  in Oostende ook al een overzichtstentoonstelling. Die heb ik toen gemist. De Brusselse tentoonstelling wil ik voor geen geld missen, al was het maar voor het plezier  om er achteraf over te bloggen.

In het PMMK in Oostende hangen wel een paar werken van hem in de vaste collectie. Ik zie het echt heel graag. En het heeft mij ook al geïnspireerd. Op de foto : een ‘Alechinsky-snoer’, kleurrijk en de kleurovergangen geaccentueerd met een zwarte lijn.

Absoluut een tentoonstelling waar ik naar uitkijk!!

En jawel, nog meer bezig geweest met grijs karton. Torentjes gemaakt waar bovenaan een mooi takje in past… een beetje hoogteverschil voor de presentatie zondag.

Een groot blad grijs karton gekocht.

In 30 gelijke stukken gesneden.

120 hoekjes uitgesneden.

240 gaatjes geperforeerd.

120 touwtjes geknipt.

120 knoopjes gelegd.

Nu heb ik 30 doosjes om volgende zondag mijn kleiner werk in te etaleren.

Het is leuk om op zondagochtend vroeg wakker te worden , niet aan eten te moeten denken (‘t is vandaag Sint Maarten, en in onze geboortestad Aalst is dat het grote kindercadeautjesfeest… dus wordt er verzameld bij de familie), en nog voor de middag al zo’n voldaan gevoel te hebben.

Gisteren een hele dag in de weer geweest met verpakkingen maken : de workshop van atelier Plano. Dat deed deugd : zo’n ganse dag ‘knutselen’ met een groepje andere creatieve vrouwen.

De andere deelnemers waren papierschepsters, kalligrafen en gewoon papierliefhebsters. Zelf had ik me ingeschreven met de verwachting inspiratie op te doen om zelf een geschenkverpakking te maken voor mijn kleinere juwelen. Voor de grote heb ik reeds kraftpapieren draagtasjes waar ik met handgeschept papier uit Nepal (gekocht in Raj, Jan Breydelstraat Gent) een persoonlijke touch heb aangebracht.

Voor sleutelhangers, ringen en broches wou ik een ander model. Wel ook met kraftpapier en accenten in hetzelfde gekleurde papier.

En, ik ben naar huis gekomen met ideetjes. De uitwerking van een nieuw zakje is voor één van de volgende dagen. Moet alleszins klaar zijn tegen 18 november.

Op de foto’s een origamibloem als verpakking voor b.v. wat geld. Een driehoekig doosje (ik was niet de enige die met veel nostalgie terugdacht aan de Sunkist-drankjes die we meer dan dertig jaar geleden meenamen op schoolreis..). En ook nog een CD-doosje, een model dat voor wel meerdere dingen heel geschikt is (ook voor fotoalbum b.v., of een boek), gewoon op maat te maken.

Verder ook wat theorie opgedaan : rillen, en tegenplooien,… En dat ook papier een looprichting heeft, dat wist ik niet.

Verder ook nog met stoffen als inpakmateriaal gewerkt : furoshiki. Een Japanse techniek om een vierkante lap stof zodanig te knopen dat ze als verpakking, en ook als draagtas kan dienen. Heel geschikt om ‘moeilijke’ cadeaus te verpakken, b. v. een fles of iets rond. Ook hierover vind je meer als je eens door de blog van atelier Plano wandelt.

Op vraag van een aantal deelnemers aan de workshop van gisteren, organiseert atelier Plano begin januari alweer een nieuwe workshop : zelf papier kleuren. Info via de blogroll hiernaast. Is vast en zeker ook heel leuk, zag reeds voorbeeldjes van wat allemaal kan.

En nu aan de slag met kraftpapier en ander moois.