Bijna is het regenboogsnoer klaar. Ik heb bollen gehaakt in vele kleurtjes zijde. Nu nog even mijn hoofd breken over een goeie manier om het snoer te sluiten, en vooral, om er voor te zorgen dat al die draadjes niet in een knoop geraken. Ook tijdens het werken heb ik het lange snoer telkens rond een kartonnetje gerold.

Bijna heb ik vakantie. Ik heb de voorbije weken een aantal mooie websites verzameld over textieljuwelen en andere inspirerende mooi-igheidjes.  Jullie krijgen die dan als overbrugging van onze reisperiode.

Bijna heb ik nieuwe zijden draden. Straks krijg ik bezoek van iemand die het weven en spinnen nooit heeft verlaten. Zij spint nog steeds zijde (en ook wol, maar dat is niet geschikt voor mijn juwelen)  en kleurt die ook zelf. Vanavond komt ze mij een aantal stalen tonen. Ik hoop dat er dingen bij zijn die kan gebruiken….

Gisterenavond voor ‘t eerst een workshop gegeven over mijn gehaakte juweeltjes (zie ook bericht van 1 juli 2007). Ik vond het absoluut een leuke ervaring om dat eens te doen. Er waren dertien vrouwen, zeer uiteenlopend van leeftijd en handwerkervaring.

Het is ons wel gelukt om een (sleutel)hanger af te werken. Bij sommigen ging het vlotter dan bij anderen, maar dat is altijd zo in een’klas’. En dat kan ook. Bovendien zijn er altijd mensen die spontaan iemand anders beginnen te helpen. Maar ook voor wie het al lang geleden was dat zij nog hadden gehaakt, liep het toch ook goed. Moet er trouwens in het vervolg rekening mee  houden dat ik een opfrissing voorzie van de eenvoudigste haaksteken (opzetten, ketting haken, vaste en halve vaste).

Ik had mooie zijden draad voorzien (te haken met haaknaald nr 2,5 ) en dunnere katoenen en zijden draden. Ook het echte dunne werk(haaknaald nr. 1) lukte bij een aantal deelneemsters. Ik moet wel verder uitkijken naar kralen met een iets dikker gat, zodanig dat die ook combineerbaar zijn met iets dikker garen. Sommigen haakten met een dikkere haaknaald dan ik had voorzien, als ze van nature vaster werkten….met goed resultaat.

We hebben gewerkt van ongeveer halfacht tot halfelf. Op die tijd had iedereen tenminste drie slingertjes en één houten bol die was overtrokken met haakwerk,was alles samengehaakt tot één geheel en nog voorzien van een lint of sleutelring.

Aan Rita en alle deelneemsters : dank voor de kans om dit eens te doen, ik vond het echt een gezellige avond.

Via de blog van Susan Lomuto vond ik nog dit citaat, dat goed past bij het bericht van vandaag :

“In creating, the only hard thing is to begin;
A grass blade is no easier to make than an oak. ” (James Russell Lowell)

p.s. de rest van de foto’s komt later op de website

Roggbiv is een ezelsbruggetje om de volgorde van de kleuren van de regenboog te onthouden. Van rood tot violet.

Bij het opruimen vond ik nog een mooie verzameling zelfgeverfde linnen draad in de mooie overgaande kleuren van de regenboog. Ik vermoed dat die nog dateren uit de tijd van die workshop miniatuurweven. Zelf garen kleuren vind ik wel leuk, maar ik vrees toch altijd wat voor de kleurvastheid. Maar deze zijn ‘onder begeleiding’ geverfd. Bovendien gebeurde het verven al minstens vijftien jaar geleden, ik ga er dus van uit dat deze draden hun kleuren nog wel even zullen behouden.

Op het blad papier waar ik de draden toen om wikkelde, staan de verhoudingen van de drie hoofdkleuren nog netjes genoteerd. Zeer geleidelijke overgangen dus. Te beginnen met het geel om in ongeveer een dertig stappen tot het violet te komen.

De kleuren zijn allemaal mooi op zich. Maar omdat ik niet nog zo’n set regenboogkleuren heb, wil ik al deze draden samen verwerken. Ik heb ze dus allemaal achter mekaar tot één snoer gehaakt. Het is de eerste keer dat ik met linnen haak, ik vond het wel aangenaam om te verwerken. Het is niet getwijnd, maar lijkt toch sterk.

Het is de bedoeling om het nog verder combineren met accenten in zijde, ik verwacht dat de dofheid van het linnen wel mooi contrasteert met de glans van de zijde.

To be continued….

Er zijn duidelijk nog wel meer mensen die van die mooie glazen steentjes vinden of in huis hebben. Op zoek gaan naar dat glas is een strandjuttersactiviteit. Het door de zee gepolijste glas  wordt zelfs te koop aangeboden op het internet, gesorteerd op kleur. De waarde/prijs van het glas hangt af van de zeldzaamheid van de kleur. En het is ook een verzamelobject.

In het Engels krijgen ze leuke namen : “sea glass”, “beach glass”, “marine gems”, “mermaid tears”, “sea sapphires”…

De websites ter zake bevestigen dat het niet eenvoudig is om er gaatjes in te boren (diamantboor, heel voorzichtig,…). Vaak worden die stukjes glas ook tot juwelen (of zelfs glasramen) verwerkt door ze in een metaal te zetten en er zo een hanger of ring van te maken.

Gina Owen in een zeeglaskunstenaar, de moeite om haar website eens te bekijken…al was het al omwille van de mooie kleuren van die stenen.

Verder nog ook nog dit : er wordt hier in huis gewerkt aan de website! Nog even geduld…..

Tijdje geleden op een rommelmarkt oude draadjes gekocht. Vroeg aan de dame die ze verkocht of ze wist wat voor materiaal het was. Zijde, zei ze, maar daar was ik niet zo zeker van en ik had geen lucifers op zak….Soit, ik vond de kleuren zo mooi en de manier van opwinden op de kaartjes haast schattig, zoals het nu niet meer gebeurt, en heb dus een zak vol gekocht.

Op het eerste gezicht lijken ze wel op mekaar, zijde en gemerceriseerde katoen. Merceriseren is juist katoen de glans van zijde geven door een bepaalde chemische behandeling. Het was de Engelse textielscheikundige John Mercer (1791-1866) die dit proces heeft uitgevonden. De katoenvezels worden in mekaar gedraaid (waardoor ze steviger worden), het merceriseren maakt ze mooier en handiger in het verwerken. Voor wie nog meer wil weten over dit proces, klik hier.

Ik vind het wel grappig hoe er door de naamgeving voor verwarring wordt gezorgd omtrent de kwaliteit van deze draadjes : “mercérisé soyeux” en “mercérisé merveilleux”…..een paar van de draadjes zijn the real thing “soie véritable”.

Maar ik vind ze allemaal leuke hebbedingetjes, en misschien doe ik er wel eens iets mee.

Gisteren een verrassend bezoekje gekregen van een vriend die net terug was uit China. Er waren niet alleen de verhalen van ter plekke (“maybe after lunch….”, “maybe tomorrow….”…..de Chinezen nemen blijkbaar hun tijd voor alles),maar er was ook een cadeautje : zijde uit China. Ze komt uit een zijdefabriek in Suzhou (2 uur rijden van Shangai), de fabriek bestaat al sinds 1926 en er wordt vooral geproduceerd voor de uitvoer.

Het zijn mooie strengen, ze voelen zacht en ze kraken als sneeuw.  Het is floszijde (neen, niet voor de tanden, daar is het veel te mooi voor). Floszijde wordt meestal gesponnen van de buitenste draden van de zijdecocon, van cocons die doorboord zijn of van dubbele cocons. De vezel wordt weinig getwijnd en de draad wordt vaak gebruikt voor borduurwerk.

De rupsen uit de cocon halen, zodanig dat de zijden draad van de cocon heel blijft, gebeurt op verschillende (niet al te diervriendelijke) manieren. Het moet gebeuren vooraleer de pop een vlinder wordt, anders is de zijden draad stukgemaakt. Het kan chemisch (de rups gaat dan dood in de cocon) of de cocons kunnen  gekookt worden (de lijm van de draad komt dan los, maar de rups is dan ook dood – zo gebeurt het ook in die Chinese fabriek). In Vietnam heb ik het ook zien doen met heet water,  de rupsen werden opgevangen en daarna verkocht aan restaurants als delicatesse (ik heb het niet geproefd….).

Made in China…..het is niet allemaal prutsmateriaal. 

Nog iets grappigs. Gelukkig is de milde schenker van dit mooie materiaal een trouwe lezer van deze blog. Tijdens het geleide bezoek aan de zijdefabriek werd er vanuit het publiek de vraag gesteld hoe je zijde kon onderscheiden van andere draden….jawel de brandproef uit het bericht van 1 juni 2007.

Laten mijn haakwerkjes een eerbetoon zijn aan alle rupsen die zijn gesneuveld om dit mooie materiaal te scheppen.

 Een paar dagen geleden heb ik van een lieve buurvrouw deze glazen steentjes gekregen. Ze komen uit de Ionische zee (opgeraapt in Sicilië). Ik vind ze heel mooi, mooie tinten en een bijzonder effect als gevolg van het verweren door het zeewater. Ik ben op zoek gegaan naar iemand die er gaatjes zou kunnen in boren, maar blijkbaar is dat geen simpele zaak. Er zou vooreerst al een speciaal boortje voor nodig zijn, het is een delicaat werkje en het duurt lang….(mij zo verteld door een collega die glaskunsten heeft gestudeerd). Mocht er iemand tips hebben……

Misschien zoek ik wel een andere manier om die steentjes te verwerken….

Glazen kralen gebruik ik niet zo vaak, omdat ze nogal zwaar zijn. Deze vond ik toch wel bijzonder van vorm, opvallend genoeg om er voor de rest een eenvoudig halssnoer van te maken.

‘Mixed media’….? Is dat niet een kunstdiscipline waar alle technieken aan bod kunnen komen? Ben er niet in thuis…maar ik zocht een titeltje voor deze foto’s. Het zijn de afgewerkte snoeren waar ik vilten kralen (ik heb een link naar een tutorial ingevoegd), gehaakte kralen en halfedelsteentjes heb gecombineerd. In plaats van met een slotje te werken, heb ik er lintjes aan gehaakt. Zo kan het snoer kort of lang geknoopt worden, of zelfs asymmetrisch. En als de zijde dan toch begint uit te rekken, is ook dat geen probleem.

Dit is Céline.

Ik denk dat turkoois één van haar lievelingskleuren is.

Céline heeft een paar oorbellen van mij (nu zijn ze van haar!) aan.

Céline ziet er content uit met haar nieuwe aanwinst. En ik ben content met de foto.

Ik denk dat het één van de eerste foto’s is die ik heb van iemand die een werkje van mij draagt.

De oorbellen vallen nogal in de smaak bij jonge meisjes, allicht vanwege de kleurtjes?

Al sinds de tentoonstelling vorige jaar bij Ingrid, wordt mij wel eens gevraagd om een workshop te geven. Het blijft een idee om aan te wennen, dat ik iets kan dat de moeite waard is om aan iemand aan te leren. Maar graag!

Er is mij ook al gevraagd of ik dat niet vervelend vind dat mensen dat proberen te kopiëren. Neen dus. Ik blijf toch mijn eigen creativiteit en ‘geduld’(wie zich waagt aan dit fijne haakwerk, schrikt wel van het geduld dat er voor nodig is) behouden. En als ik iemand goesting kan doen krijgen om met kleurtjes en draadjes aan de slag te gaan…

Rita, zus van Moniek waar ik eind mei mocht tentoonstellen , organiseert deze zomer een workshop bij haar thuis. Ik ben op zoek gegaan naar een manier om de deelnemers met een afgewerkt product te laten naar huis gaan, te maken binnen het tijdsbestek van één avond.  We zullen dus zeker werken met dikker materiaal dan ik zelf doe. Haken met haaknaald nummer 2,5 is een heel groot verschil met haken met haaknaald nr 1 (waar ik zelf meestal mee werk). Het wordt een combinatie van technieken , maar dan wel op kleine schaal.

Ik heb er zin in, in deze ‘eerste keer’.

Hier is de uitnodiging :

Kalken, 1 juli 2007.

Beste creatieve handwerkvriendin,

De tentoonstelling van Veerle Maes met haar prachtige sier(dr)aden, die doorging op 27 mei bij mijn zus Monique, heeft heel wat mensen zin doen krijgen om zelf ook eens te proberen. Zij is bereid om in een workshop bij mij thuis enkele basistechnieken aan te leren. Zijzelf werkt bijna uitsluitend met superfijne zijdecordonnet, wat een zeer mooi glanzend resultaat oplevert. Ze heeft mij gerustgesteld dat we ook met een iets dikker materiaal al heel mooie dingen kunnen maken.

Ik nodig u uit op de workshop op 26 juli 2007 van 19.30 uur tot 22.00 uur bij mij thuis: Groenemeersen 3, 9270 Kalken.

Op één avond leren we een houten kraal overtrekken met haakwerk, oogjes haken, een gewone kraal combineren met haakwerk, slingertjes haken,… en we gaan naar huis met een afgewerkt product : een hangertje aan een touwtje of een sleutelhanger.

Alle materiaal is inbegrepen : mooie draden en kralen, het vulmateriaal en het afwerkingsmateriaal. Wie thuis nog haaknaalden heeft (dunner dan nr 3) mag ze meebrengen. Zij zorgt zelf ook voor een voorraad haaknaalden die jullie kunnen gebruiken. Ook zorgen voor een leesbril indien je die nodig hebt.
Prijs : 10 euro per persoon.Gelieve zo vlug mogelijk een seintje te geven als je graag komt. Het aantal deelnemers is om praktische redenen beperkt.vriendelijke groeten,

Rita Van Malderen   09/367 82 28      rita.vanmalderen@sgw.be

En dit zou het dan moeten worden  (zie ook foto bovenaan) :

Ik ben curieus naar hoe het zal lopen…..en of de deelnemers tevreden zullen zijn, of ze kriebelende vingers zullen voelen om thuis nog meer aan het haken te gaan….